Powody pogorszenia stanu zdrowia nie mogą budzić wątpliwości

„ Zgodnie z art. 235¹ kodeksu pracy za chorobę zawodową uważa się chorobę, wymienioną w wykazie chorób zawodowych, jeżeli w wyniku oceny warunków pracy można stwierdzić bezspornie lub z wysokim prawdopodobieństwem, że została ona spowodowana działaniem czynników szkodliwych dla zdrowia występujących w środowisku pracy albo w związku ze sposobem wykonywania pracy, zwanych ,,narażeniem zawodowym”.

Jak jednolicie przyjmuje się natomiast w orzecznictwie sądów administracyjnych, stwierdzenie choroby zawodowej wymaga łącznego zaistnienia trzech przesłanek: 1) zachorowania na jedną z chorób, wymienionych w urzędowym wykazie, 2) ustalenia, że przyczyna tej choroby znajduje się w warunkach środowiska pracy 3) stwierdzenia, że pomiędzy zachorowaniem a warunkami środowiska pracy zachodzi związek przyczynowo–skutkowy (tak m.in. wyrok WSA w Szczecinie z dnia 22.03.2018 r.). Innymi słowy, istotne dla stwierdzenia istnienia choroby zawodowej jest ustalenie, że na stanowisku pracy chory był eksponowany na działanie czynników szkodliwych dla zdrowia, a tym samym, że podczas wykonywania pracy był narażony na powstanie tej choroby (tak m.in. NSA w wyroku z dnia 21.02.2018 r., II OSK 1067/16).”

Zachęcamy do zapoznania się z pełną wersją artykułu Bartosza Satały w dodatku Orzecznictwo gazety Rzeczpospolita z dnia 15 stycznia 2020 r.