Z dniem 25 maja 2018 r. weszła w życie ustawa z dnia 10 maja 2018 r. o ochronie danych osobowych, która dokonuje również nowelizacji w przepisach Kodeksu pracy wprowadzając do niego dawno wyczekiwane uregulowania dotyczące możliwości stosowania przez pracodawców monitoringu wizyjnego.
Ustawa została wprowadzona w związku z rozpoczęciem stosowania RODO (unijnego ogólnego rozporządzenia o ochronie danych osobowych z dnia 27 kwietnia 2016 r.). Konieczność szybkiego uregulowania pewnych kwestii sprawiła, że proces legislacyjny przebiegał nadzwyczaj szybko. Skutkiem tego jest także okoliczność, że ustawa ta nie zawiera przepisów przejściowych, co oznacza, że należy stosować ją w całości już od 25 maja. Taki stan rzeczy może być niezwykle problematyczny dla pracodawców, którzy już stosowali monitoring wizyjny na terenie swojego zakładu pracy.
Preferowanym rozwiązaniem w takich przypadkach jest ponowne poinformowanie pracowników o wprowadzeniu monitoringu i niezwłoczne podjęcie prac nad uregulowaniem szczegółów w tym zakresie w obwieszczeniu lub regulaminie pracy albo podjęcie rokowań co do uzupełnienia układu zbiorowego pracy. Zmiany nakazują bowiem odpowiednie uregulowanie tych kwestii w odpowiednich dokumentach – w zakresie celów, zakresu oraz sposobów zastosowania monitoringu. Konieczne jest również właściwe oznaczenie miejsc monitorowanych.
Należy również mieć na względzie, że monitoring można będzie stosować jedynie, gdy jest to niezbędne do zapewnienia bezpieczeństwa pracowników lub ochrony mienia lub kontroli produkcji lub zachowania w tajemnicy informacji, których ujawnienie mogłoby narazić pracodawcę na szkodę. W tym celu konieczna jest dokładna ocena i analiza potrzeb pracodawcy i jego możliwości w tym zakresie.
Nagrania obrazu pracodawca będzie mógł przetwarzać wyłącznie do celów, dla których zostały zebrane i przechowywać co do zasady przez okres nieprzekraczający 3 miesięcy od dnia nagrania.
Autor tekstu: apl. radcowski Piotr Strumiński
Newsy HR